Het gedicht van Mark van vandaag heet ‘Stralen’. Het gaat over hoe onzichtbaar Lyme kan zijn voor de buitenwereld. Het onzichtbare ziek zijn kan voor erg veel onbegrip zorgen in de omgeving. Hier schreef ik zelf eerder het bericht ‘Wat zie je er goed uit‘ over. Hierin belichtte ik de andere kant. Persoonlijk vind ik het juist fijn dat je meestal niet aan mij kan zien dat ik ziek ben. Maar ik wordt dan gelukkig ook niet veel geconfronteerd met onbegrip. Het zou kunnen dat dit er wel is. Dat mensen een oordeel hebben. Maar dit heb ik nog nooit rechtstreeks te horen gekregen. Het lijkt me ook enorm moeilijk om hier mee om te gaan. Bewustwording hiervan vind ik dan ook belangrijk. Ik schrijf niet voor niks ook columns voor stichting Onzichtbaar Ziek. 🙂
Stralen
Jij straalt
terwijl je ziek bent
jij lacht
terwijl je pijn hebt
jij geniet
terwijl je huilt
jij bent sterk
terwijl het niet meer gaat
terwijl de kracht
uit je handen glipt
het is zo zonde
dat mensen
die kracht
soms verkeerd opvatten
dat ze denken
dat je niet ziek bent
terwijl jij een held bent
die lacht
terwijl je ziek bent
die straalt
waar anderen
hun glans
allang verloren waren
ze zouden
niet op je neer moeten kijken
maar tegen je op
ze zouden
zoveel van je kunnen leren
als ze eens wisten
hoe ze moesten kijken
2 Reacties
Christel Haumann
26 augustus 2016 at 07:33Weer een mooi gedicht
Greet Groeneveld
26 augustus 2016 at 07:34Mooi
